yusuf@canakkaleolay.com
Batı'nı gelişmiş toplumları geleceği arar, gelecekte teknolojik, toplumsal, insan yararına, insanın daha rahat ömür sürmesinin gereksinmelerine odaklanırlar
Geçmişe bakmazlar bile hatta hatırlamak dahi istemezler. Doğu toplumları geçmiş zaman içinde yaşarlar, bırakın bugünü yarınların yaşam biçimi onlar için anlamsız, hatta sanaldır. Bizim Türk toplumu da geçmişin özlemiyle bugünü yaşar. Gelecek meçhul ve anlamsızdır, gelenek ve göreneklerini asılar boyunca muhafaza etmek övgü ve onur sorunudur. Onun için ilerleyemez, dünya nimetlerinden gereği gibi yararlanamaz gelişmiş ülkelerin tutsağı olurlar.
Bu hafta bayram haftası, bu vesileyle bayramınız kutlu ve mutlu olsun. Yaşı 60-70 lerde olanlar nede o eski bayramlar diye tuttururlar, şimdiki bayramların tadı tuzu yok diye başlarlar. Ne vardı eski bayramlarda, bayram namazından dönen evin reisi baba çocuklarını ve eşini alır şehir veya köy içindeki aile büyüklerini baba, amca, hala, dayı evlerini ziyaret edilir, eller öpülür çaylar içilir, tatlılar yenir sıranda aynı tören tekrar edilir. Kızlara mendile oğlan çocukları 10 kuruş veya bilemedin 25 kuruş bayram parası verilir onunla da ya çekirdek alınır, kasabaya cambaz gelmişse ona gidilir.Otomobil olmadığında talika at arabalarına binilir, yakın dost ve akrabalara bayram gezisine gidilir,böylece bayram tamamları ve de aileler bayram giysileri ve kundura ayakkabılarıyla köy meydanında ve şehir park ve piknik yerlinde gezi veya kızlar top, seksek, ip atlarlar, erkek çocuklar çember, topaç, üçgen, bilye oynarlar.
Şimdiki çağdaş yaşamda çalışan insanın haftanın 6 günü sabahın köründen akşamın karanlığına kadar kadın erkek çalışarak turşusu çıkıyor. Bir gün hafta tatilinde evde başını dinliyor. Bazısı ufak tefek kaçamaklar yapan talihli oluyor. Bayram tatillerini dört gözle bekliyor, atlıyor otomobiline ver elini neresi olursa düşüyor yollara. Aslında günümüz teknolojisi Amerika’daki yakınıyla dostuyla görüntülü görüşme olanağı sağlıyor.
Biz hala mehter takımıyla padişahların yaşam tarzıyla iki ileri bir geri yürüyerek, o günlerin özlemiyle kendimizi avutuyoruz. Buna muhafazakarlık diyoruz,muhafaza edilecekleri heba etmişiz muhafaza edilmeyecekleri muhafaza etmişiz, yanlışımız burada.
Hoşçakalınız.
