Her neden ise Başbakanın frekansı bir türlü Çanakkale ile uyuşmuyor.
Bu ziyaretinde de böyle oldu.
Özellik ile Biga ziyaretinde, Çanakkale ekonomisinde önemli bir yere sahip olan tarım ve hayvancılık potansiyeli olarak da öne çıkan Biga’da üretici köylünün ve beraberinde emeği ile geçinenlerin sorunları es geçilmişti.
Üretim denilen süreç sadece sermayenin cephesinden değerlendirilmiş varsa yoksa İçdaş ve bir kaç firmanın yatırımları yere göğe sığdırılmamış, üretici güçler anlamında sermaye dışındaki kesimler unutulmuştur.
Bigalılar ve Çanlılar bunu bir kez daha gördüler; sonuçta konu sistemsel gerçekler temelinde anlamlanmaktadır.
Ürünü para etmeyen köylü kendisine ait bir şey bulamamıştır, Başbakan’ın konuşmalarından sütünü, etini maliyetin altında fiyatlar ile değerlendirmek zorunda kalan üreticilerin sorunları sanki yokmuş gibi bir hava estirilmiştir.
Her şey yolunda, ekonomi tıkırında yatırımcımız almış başını gidiyor, ülkemiz uçuyor, yatımcılar yatırım yapmaktan adeta yorulmuş bir görünüm yaratmaya çalışanlar karşısında vatandaş bir kez daha hayal kırıklığı yaşamıştır.
Çan’da ülkedeki makro gelişmeler üzerine kurduğu fakat bu durumun vatandaş boyutundaki yansımalarını görmezden geldiği konuşması ile Başbakan, Çanlılar`a bir heyecan verememiştir.
Bölgenin kendine özgü sorunları görmemezlikten gelinmiş, özellik ile çevresel felaketlere yol açacak termik santral yatırımları Kazdağları’ndaki altın madencilerinin ‘yok edici’ çalışmaları unutulmuştur.
Tüm bu gelişmeleri üst üste koyarsak ortaya kuru kuruya bir evet propagandası çıkmıştır. Bu propaganda vatandaşı etkilememiştir. Böylesi bir durumda sadece Çanakkale şehitleri üzerinden yayılmaya çalışılan hamasetin de son tahlilde vatandaşın duygularını olumsuz etkileyeceğini söyleyebilirim.
Artık insanlar icraat görmek istiyorlar, somut adımlar görmek istiyorlar.
Kısaca lafla peynir ekmek gemisi yürümez diyorlar.
Çanakkale ruhunun gerçek olması için onurlu bir duruş, onurlu bir barış, etnik, dini tüm ayrımların yok edildiği eşit şartlarda demokrasi ve özgürlük koşullarında kardeşçe bir arada yaşamak istiyorlar.
Etnik ayrıma dayanan ırkçı provokasyonları kendilerine yöntem olarak belirlemiş kesimlerin Çanakkale ruhunu katlettiklerini şimdi daha net görüyorlar.
Çanakkale savaşları ile savaşın içinden barışın çıktığı bir dönüşüm yaşanmıştır.
İşte bu yönüyle Çanakkale ruhu; şimdi daha çok ihtiyacımız olduğu bir değer kazanmıştır.
Bunun gereklerini yapmak esas olmalıdır, yoksa popülizm ve hamasetten bu halk çok çekti.
