Geleceğe kulaç!
Geçen haftaki yazımda aile – sporcu – antrenör iletişimindeki olumsuzlukları ve bu denklemdeki başarı yolunun nasıl çizileceğini kaleme almıştım. Hafta süresince meslektaşlarımdan, ailelerden ve sporculardan olumlu tepkiler aldım. Bazı okurlardan da olumsuz tavırlar içerisindeki aileleri fazlasıyla eleştirdiğime yönelik dönütler geldi. Tekrar söylemek istiyorum. Benim amacım o değerli insanları eleştirmek değildi. Aksine, çocuklarımızı psikolojik baskı altına almadan başarıya nasıl götürebileceğimizi anlatmak istedim. Bırakın başarıyı; en önemlisi sağlıklı bedensel ve ruhsal gelişimlerine yardımcı olabilmek, çocuklarımıza yapacağımız en büyük iyilik olacağını belirtmek istemiştim.
Gerçekten zordur sporcu velisi olmak. Onun yorgunluğunu anlamak, onu desteklemek, onun sevdiği şeyin arkasında giderken, aslında aile de başlar koşuşturmaya. En zoru da eğitimi ile yaptığı spor arasındaki dengeyi kurabilmektir. Kendi ailemden de biliyorum, eğitim ve spor arasındaki dengeyi kurabilmem için çok çaba harcadılar. Zaman zaman birbirimizi anlamadık, kırıcı bile olduk. Fakat, birbirimize destek olmaktan hiç vazgeçmedik. Şu an ki durumdan da belli değil mi zaten? Hala sporun içindeyim, olmaya da devam edeceğim.
Peki çocuklarımızın yaptığı sporda aile olarak nasıl bir duruş sergilemeliyiz? Bu konuda Avustralya‘ da yüzme birimlerine yüksek performans danışmanlığı yapan Wayne GOLDSMİTH’in sağlıklı aile – sporcu – antrenör iletişiminde sporcu aileleri için bulunduğu önerileri sizlerle paylaşacağım.
1- Öncelikle çocuğunuzu koşulsuz sevin.
2- Çocuğunuzu ‘’ bu benim çocuğum, yüzücü ‘’ diye tanıtmayın. Sadece bu sporu yaptığı için değerli olduğunu düşünmesine fırsat vermeyin. Spor çocukların sadece yaptıkları bir şeydir. Onları tanıtmamalıdır.
3- Antrenörlerini destekleyin.
4- Sporcu ailesi olmaya karar verin. Akşam yemeğinde veya arabadaki konuşmalarda sadece sporla ilgili konuşmalardan kaçının.
5- Başarıyı ve eforu ara sıra ödüllendirin. Ancak, basitçe, küçük şekilde, pratik ve kişisel ödüller olmasına dikkat edin. Büyük ödüllerden kaçının. (Sadece ödül için spor yapma düşüncesini oluşmasına izin vermeden) En güzeli çocukları gerçekten en sevdikleri şeyle ödüllendirin, zamanınızı onlara ayırın.
6- Herhangi bir sporda ilerlemenin uzun zaman aldığı gerçeğini kabul edin. Bir çok dalda sporcuların tam potansiyeline ulaşması 7-10 yıllık olgunlaşma döneminden sonra gerçekleşir. 6 ve 7 . yılında ilk başarısına ulaşmış sporcular gibi gerçek örnekleri aklınızda tutun.
7- Yarışmalarda sakin, rahat ve değer verici olun.
8- Sporda gösterilen arzu ve kendini vermeyi, okul ve derslerinde de göstermeyi özendirin.
9- Kazanmayı vurgulamak yerine; efor, sıkı çalışma, beceriye teşebbüs, yeni beceriyi yarışmada yapma gibi değerleri ön plana çıkarın.
10- Pişmanlık duygusuna asla yer vermeyin. Bu durum sizin ‘’ zamanımı daha önemli şeylere ayırabilirdim. ‘’ gibi cümleler kurmanızı engeller. Ve de ‘’ senin spor yapman için ne kadar çok fedakarlıklar yaptığımın farkındamısın ‘’gibi kurulan cümlelerde kaybeden hepimiz oluruz.
11. Antrenmanlara sürekli olmamak şartıyla, düzenli belirli aralıklar halinde gelerek onların yaptığı spordaki eforlarına ve süreçlerine ilgi duyduğunuzu gösterin. Sadece yarışmadaki kazanmalar ve kaybetmelerle ilgilenmeyin.
12.Çocuklarınıza sağlıklı bir aktivite yaptıklarından ötürü onlarla gurur duyduğunuzu her defasında söylemekten çekinmeyin.
13.Antrenman ve yarışmalarda zaman harcarken direk olarak kendi çocuğunuzla ilgilenmeyin. Bu, çocuklara takım kavramının önemini öğretirken birlikte çalışmak ve diğerlerini destekleme davranışlarını da ön plana çıkarır.
14.Daha önceden sporcu yada antrenörlük yaptıysanız eğer lütfen kendi çocuğunuza antrenörlük yapmaktan kaçının. İşe yarar, fakat çok çok çok çok az işe yarar.
15.Şu cümleyi asla kullanmayın ‘’ ben senin yaşında spor yaparken, biz böyle yapmazdık… ‘’
16.Çocuklarınızın başarısını diğer çocukların başarısı ile asla kıyaslamayın. ( iyi veya kötü ) bu sadece çocuklar arasında darılmalara ve engellere yol açar. Bırakın aralarındaki rekabeti onlar ortaya çıkarsın. İşte biz buna başarıya götüren tatlı rekabet diyoruz.
17.Çocuğunuzu koşulsuz sevin. ( 1. Maddenin tekrarı biliyorum. ama tekrarlanmaya değer olduğunu düşünüyorum.)
Son olarak da ben bir madde eklemek istiyorum. Sizler Veli, bizler de Antrenör olarak tüm çaba ve fedakarlıklar çocuklarımızın kaliteli ve temeli sağlam atılmış iyi bir gelecek kurmaları için. Çocuklarımızın bu sporu yapmasında baskıcı role bürünmekten kaçının. Bırakın bu sporu sevdikleri için yapsınlar. Yüzme insana çalışmayı sevmeyi, sağlıklı yaşamayı ve disiplinli olmayı öğretir. Disiplinle yaşayan kişi de her zaman başarılı olur.
