Sözün bittiği yer
Bugün içimden bir şey yazmak gelmiyor.
Öfkemi yazıya dökmeyi hiçbir zaman beceremedim.
Bugün kafamda sadece 22 yaşında katledilen Ahmet Atakan var.
Halkına azgınca saldıran iktidar, katliamlarını sürdürüyor.
Yalanlar ile bu katliamlar gizlenemez.
Neymiş, Atakan çatıdan düşmüş , dün Ali İsmail Korkmaz içinde Eskişehir Valisi “arkadaşları tarafından dövüldü” diye açıklama yapmıştı.
Düşündükçe öfkeleniyorum.
Bugün Ahmet Atakan yazıyor bu köşede
“Abdullah Cömert & Ali İsmail Korkmaz. Bizim için şehit düştüler, unutma unutturma”
“Gecenin bu saatinde Aliyi ailesini Abdullahı ailesini düşünüyorum çünkü yüreğim yanıyor karşı gelemiyorum fitnecinin fesatçının karşısında dimdik duruyorum çünkü benim vicdanim şeref dolu yüreğim delikanlı.. Utanması gereken sahip çıkmayanlardır”
“ `Haksızlık karşısında eğilme. Eğilirsen hem hakkını hem de şerefini kaybedersin.’` demiş HZ. ALİ , Biz eğilmedik dimdik ayaktayız, eğilenler utansın”
Eğilmemek için, utanmamak için seni unutmayacağım, AHMET ATAKAN.
Yeter artık, bu son acı olsun.
