Dünya Tiyatrolar Günü’nü yok sayma

1961 yılından beri her yıl 27 Mart günü dünya çapında tiyatro grupları tarafından kutlanan Dünya Tiyatrolar Günü Çanakkale`de görmezden gelindi.

488
Tüm dünyada insanlar arasındaki anlayışı ve barışı artırıcı ve insanları bir araya getirici bir güç olan Dünya Tiyatrolar Günü`nde Çanakkale`nin yarası bir kez daha depreşti. Yıllar yılı 90.Yıl Kültür Merkezi`nde sergilenen oyunlar dışında bir adım dahi öteye gidemeyen Çanakkale`de mevcut salon yetersizliği, oyun tertibi ve tiyatro bilinci oluşturmaya çabalayan kesimin de radikal destek bulamadığı kentte tiyatro gerçeği bir acı tablo halini korumaya devam ediyor.
 
 
“Çanakkale`nin kültür politikası oturtması şart”
Saim Yavuz: / ÇABİSAK (Çanakkale Bilim Sanat ve Kültür Etkinlikleri Derneği) Başkanı: “Çanakkale`de salon yetersizliği var. Bu konuda kentin aktörleri tedbirler almalı ve planlamalar yapmalı. Belediyenin yeni binasında tiyatro salonu olabilir, ya da bir konferans salonu veya salon kapasite olarak yeterli diye tiyatro salonu olarak kullanılabilir. Ama bu çözüm değildir. Tiyatro salonunun ışık, ses, dekor, oturma düzeni gibi kendine özgü konuşlanmaların olması gerektiğini biliyoruz. Şu anda varolan çadır üstüne konuşmak bile istemiyorum. Son derece komik. Kentte yapılacak olan planlamalar çerçevesinde açılacak olan salon sadece tiyatro salonu olacaksa ne ala. Ama salon boş, tiyatro amaçlı da kullanılsın yaklaşımı doğru değil. Çanakkale`nin uzun vadede bir kültür politikası yönetimi yapması gerekiyor. Altyapısıyla, sektörleri ile önde gelenleri ile bu kültür politikasını oturtması ve hayata geçirmesi şart. Aklımıza eseni yapmayı, o güne ve şartlara uygun davranmayı bir kenara bırakmalı, strateji ve planlama yapmalıyız. Bu anlamda kişisel çabalarla Çanakkale`ye gelen tiyatrolar da var. Bunlara da gerekli ilginin olmamasının nedeni izlenilen politanın yanlışlığıdır. Taşıma su ile değirmen dönmez. Değirmende kalan buğdayları eritmek için bir iki kova su dökerbilirsiniz. Bu da durumu kurtarmaz. Bir kurumun amiri istedi diye bir tiyatro, bir sanatçı davet edilip, o zihniyet çerçevesinde bir kentte etkinlik düzenlenemez. Çanakkale`de salon yetersizliğinin yanında sanatsal bazda ele alırsak, Çanakkale`nin değerlerini ve potansiyelini de harekete geçirmesi gerekir. Çanakkale`nin kendi içinden çıkan yeteneklere, unsurlara destek vermesi ve kesintisiz her koşulda bu desteğini sürdürmesi gerekir.”
 
 
“Dünya Tiyatrolar Günü sönük karşılanıyor”
Hasan Sami Er / Tiyatrocu - Köşe Yazarı: “Çanakkale`de mevcut tiyatro salonu yetersizliği konusunda atılan adımlar kapsamında Parion Hotel`in tamamlanmasının ardından Demokrasi Atölyesi`nde 300 kişilik bir salonun tiyatro amaçlı kullanılması ve Belediyenin Yeşil Bina Projesi kapsamında yapılması planlanan Kültür Merkezi`nde 350-400 kişilik salonun tiyatro salonu olarak kullanılması düşünülüyor. Üniversite tarafından da Süleyman Demirel Konferans Salonu`nun yıkılması da gündemde. 2025 yılında Çanakkale`nin nüfusunun ne kadar artacağı düşünüldüğünde tüm bu adımların da yetersiz kalacağını söylemek mümkün. Bu sene Dünya Tiyatrolar Günü etkinlikleri de az, ÇOMÜ bir etkinlik düzenlemiş, bizler Belediye`nin öncülüğünde Erkan Yavuz da bir oyun sergileyeceğiz. Önceki senelerde Dünya Tiyatrolar Günü hafta olarak kutlanır ve en azından bir,iki özel tiyatro gelirdi, bu sene o da yok. Dünya Tiyatrolar Günü oldukça sönük karşılanıyor, böyle kutlanmamalı.”
 
 
Salon da yok, seyirci de
Başol Özyayla / Gazeteci- Köşeyazarı: “Çanakkale`de tiyatro salonu yok da, seyirci var mı? Bu anlamda izleme ruhu olmadıktan sonra devasa tiyatro binaları inşa edilse ne çıkar? Tiyatro dünyanın en eski sanatlarından biridir. Eski zamanlardan beri ilkel yollarla bile bu sanat hemen her yerde icra edilmiştir. Bugün sokak tiyatrosu diye de bir şey vardır. Ama hani nerede? Binanın, salonun ötesinde Çanakkale`de insanlar arasında tiyatro sevgisi var mı? Öncelikle bu konu irdelenmeli, yoksa da neden olmadığı üzerinde kafa yorulmalı. Tiyatro aşkını toplumun biliçaltına yerleştirmek için sürekli oyun sergilenmeli. Üniversite kendi çapında etkinlik yapıyor, kimsenin umurunda olmuyor. O yapıyor kimse duymuyor, bu yapıyor kimse gitmiyor. Herkes kentte kendi tiyatrosunu oynuyor.”
Paylaş