vselvitop@gmail.com
Sigarayı bırakmaya karar vermek zordu ama asıl zorluk, bunu uygulamaya koymaktı. İlk sigarasız sabah, alışkanlığımı değiştirdiğimi hissettiğim ilk andı. Ama bu kolay değildi. Elim sürekli cebime gidiyor, sigarayı arıyordu. Sinirli, gergin ve huzursuzdum.
Bedenim nikotin istiyor, zihnim “Bir tane iç, her şey normale döner” diye fısıldıyordu. Bağımlılığın ne kadar güçlü olduğunu o an anladım. İlk birkaç gün, hayatımın en uzun günleri gibiydi. Yemeklerden sonra, sabah kahvesiyle, yürüyüşlerde… Her an sigara içmeye alıştığım anlar bir işkenceye dönüşüyordu.
Ama içmedim. O anları atlatmayı başardım. Günler geçtikçe zihnim de bedenim de bu yeni düzene alışmaya başladı. İlk adımı atmak, bırakma sürecinin en zor ama en kritik aşamasıydı.