vselvitop@gmail.com
Gençlik yıllarımda sigara sadece bir alışkanlık değil, bir kimlik ifadesi haline gelmişti. O zamanlar, dumanın ardına saklanan bir özgürlük hissi vardı sanki. Kafelerde, okul bahçelerinde, gece yürüyüşlerinde… Elimde bir sigara yoksa sanki bir şeyler eksik gibiydi. İlk başlarda sadece sosyal bir paylaşım gibi görünen bu alışkanlık, zamanla hayatımın değişmez bir parçasına dönüştü.
Her yeni günde, sigara benim için bir başlangıç ritüeli olmuştu. Sabahları kahvenin yanında, ders aralarında, otobüs beklerken, bir şeyler düşünürken… Ne zaman bir boşluk hissetsem, elimde bir sigara olmalıydı. Farkında olmadan sigaraya bağımlı hale geldiğimi anladığımda, iş işten çoktan geçmişti.
Bağımlılık bazen sinsice gelir, bazen de gözümüzün önünde olur ama biz onu görmezden geliriz. Ben de görmezden gelenlerden biriydim. "İstediğim zaman bırakırım" cümlesini o kadar çok tekrar ediyordum ki bir süre sonra kendim bile inanıyordum. Oysa sigara, hayatımı yavaş yavaş ele geçiriyor ve ben bunun farkına bile varmıyordum.
