Son birkaç yıldır Türkiye'de art arda gelen zamlarla beraber vatandaşlar çareyi bit pazarı, halk pazarları tarzında hem bütçelerine uygun hem de doğal ürünler bulabilecekler pazarlarda aradı. Öte yandan her ne kadar akıllarda uygun ürünlerin adresi olarak kazınmış olsa da pazarlar, gelinen son noktada ekonomik buhran onları da vurdu. Çanakkale'de haftanın üç günü kentlilerin hizmetine açılan Cuma Pazarı, gerek soğuk havaların yavaş yavaş kendisini göstermeye başlaması, gerek yükselen fiyatların pazarcıları da vurması pazar yerlerinden yükselen 'gel vatandaş gel', 'Kilosu 5 idi, 3 oldu, sarma yapmayan kalmasın', 'gel ablam gel batan geminin malları bunlar' tarzı, pazar kültürünün simgelerinden biri haline gelen bu sözler yerini sessizlik aldı.
Çanakkale OLAY Gazetesi muhabiri olarak biraz alışveriş yapmak, belki pazarcı bir ablamız ya da abimizle iki lafın belini kırarız düşüncesiyle gittiğim pazar alanında karşılaştığım tablo oldukça üzücü idi. Ne pazarcı abla-abilerimizin kendilerine özgü sözleriyle vatandaşları karşılaması, ne de yapılan tatlı tatlı pazarlıklarına şahit oldum. Görüştüğüm birkaç Pazar esnafı bu durumun yeni yeni açılan farklı çeşitte işletmelerin, vatandaşların ilgilerini oraya yöneltmesi olarak ele alırken, kimi esnaf ekonomik problemlerin herkesi oldukça etkilediğini, önceden uygun ve sağlıklı olduğu için tercih edilen pazar yerlerinin bile artık vatandaşlara pahalı geldiğini dile getirdi. Peki gerçekten bitti mi pazar ruhu diye düşünmeden edemedim. Elbette bitmedi, ne de olsa her kesimden insanın bir araya geldiği, gönül rahatlığı ile alışveriş yaptığı bir ortamdan bahsediyoruz. Sadece zorlu geçen bir sürecin pazarcıları da etkilediği gözlemleniyor ama baharın gelmesiyle birlikte nasıl çiçekler renk renk açmaya başlayacak, gerek sosyal gerek ekonomik gerek manevi problemler de son bulup yerini aydınlık günler alacak. Aydınlık günlerde pazarlarda buluşmak dileğiyle...
