Hoca var, insanı yola getirir, hoca var, insanı dinden eder.
Türkiye’de, ne yazık ki, topa iki tepük atan, Teknik Direktör oluyor. Futbolculuk hayatında, centilmenliği ayaklar altına alan, rakibine saygı duymayan bazı tipler, futbol piyasasında para ediyor. Yöneticiler de, bu agresif insanları tercih ediyor. Oysa k; Aykut Kocaman, Abdullah Avcı, Mustafa Denizli, Rıza Çalımbay, Ersun Yanal, Ertuğrul Sağlam, Ünal Karaman, Samet Aybaba gibi,yalnızca işini yapan, efendi teknik direktörler de var. Düşünün bir kere.Beşiktaş Teknik Direktör arayışında iken, ismi geçen Sergen Yalçın.Allah aşkına. Beşiktaş Teknik Direktörlüğü, bu yaramaz kardeşimize yakışır mı? Ne yapmış? Futbolculuk hayatında kaç maç oynamış? Tamam, oynadığında iyi işler yapmış ama, iyi bir hoca olduğu söylenemez. Fatih Terim, Hasan Şaş gibi, Türk futbolunun yakasından düşüremediği, kavga dövüş ile hakemleri etkileyip, puanlar koparan bu tipler, el üstünde tutuluyor. Galatasaray, müsabakalarda geriye düştüğünde, kulübe hareketleniyor. Allah-ü Ekber diyerek, Cenk’e gidiyorlar. Hakemler, rakip oyuncular derdest ediliyor. Allem,kullem, Kürt Memet nöbete. Oh ne güzel Nane Şekeri. BAHANEYE BAKINIZ Bunlardan birisi de, Adana Demirspor Teknik Direktörü Ümit Özat. Futbolculuğunu da biliriz. Kavgacı, rakibine saygı duymayan, hakemlerle didişen bir tipti. Her nedense, bu gibiler, bir kulübün başına geçmeyi başarıyorlar. Piyasa yapıyorlar. Hani, en tembel, en yaramaz talebenin sınıf başkanı olması, gibi, Bu hoca efendi, kaybettikleri bir maçtan sonra, basın toplantısında bakın neler söylüyor.”Filan oyuncum oruçlu olduğu için, performansı düşüktü. Kendisine oruç tutmamasını söyledim. Maç onun dini inancından daha önemli. Yapılacak iş değil. Senin orucun yüzünden bir takımın kaderi değişiyor”,diyerek, oyuncusunu yerden yere vurmuştu. Sonuçta ne oldu? Allahın sopası yok dedik ya. Hatayspor’la oynadıkları yarı final rövanş maçında,90+4 de finale çıkmışken,90+ 7 de yedikleri gol ile elenmişlerdi. Şimdi sıkı durunuz. Fransa liginde, Monaco-Lice müsabakası oynanıyor. Hakem oyunu durdurup, Nice’li oyuncu, Yousef Attal’ın orucunu açmasına müsaade ediyor. Buyurun. Elin gâvuru dediklerimize bir bakın, bir de bizim baş tacı ettiklerimize. Sonra da, Türk Futbolu neden geri kalmış diye dövünüyoruz. Ünal Karaman, Milli Takım 4 oyuncu birden veriyor. Şampiyon olan takımının on birinde ise, Milli Marşımızı söyleyen bir tek yerli oyuncu yok. Elli yılda, bir Arpa boyu yol gitmemişiz. Bu gidişle gideceğimiz de yok. Sağlıcakla kalınız.
