Türkiye on yıllardır, giderek artan bir düzeyde tamamen oyuncuya yönelmiş, oyuncu odaklı bir futbol anlayışı ve kültürü ile hareket eden bir ülkedir. Bu uygulama olarak çok yanlış bir uygulama olmasa da, futbol stratejisi olarak çok yanlış bir yaklaşımdır. Oyuncuya yönelik, oyuncu odaklı bir futbol ülkesi olmak demek, sadece transfer yaparak başarılı olunacağı düşüncesi ve anlayışı demektir. Çok daha kötüsü ise şudur; Oyuncuya yönelik bir futbol inşa etmek demek,kendi futbolunuzu ve kendi oyununuzu asla inşa edememek demektir. Yani, Ülkeler ve toplumlar oyuna yönelik ve oyuna odaklı bir futbol inşa etmek zorundadırlar. Bir oyun anlayışı, kültürü ve uygulaması demek, bir futbolunuzun olduğu anlamına gelir. Bir oyununuz varsa, eninde sonunda oyuncularınız da olacaktır.Ama oyuncularınız size bir oyun inşa etmez. Oyunlarını oynarlar, belki şampiyon da olurlar. Ama bir oyun inşa edemezler. Türkiye futbolu ile Türk Futbolu arasındaki ilişki veya çelişki işte burada yatmaktadır. Önce oyun gelir. Oyununuz varsa çok şeyiniz var demektir. Bir oyununuz olmadan, oyuncularınızın olması demek, sadece bir pazar ülkesi olmak demektir.
