O renkler sizi söyler!

Taraftar olmanın binlerce biçimi vardır. Kimi gıyabidir, kimi ölümüne sever, kimi arada sırada takip eder, kimi saniye saniye nabzını tutar. Hasbelkader olan da vardır, daha doğuştan tuttuğu takımın zıbınını giyen de. Kimi bir futbolcunun uğruna tutulmuştur, kimisinin babası tutmuştur elinden. Kimi özgür iradesiyle seçmiştir, kimine malum olmuştur. Öyle ya da böyle bir taraftarlık yapışmıştır sırta. O yüzden aşka benzer. Açıklaması, anlamlandırması zordur, ama vardır. Hem de tüm duygularımıza yayılmıştır. İşte bu aşkın ifade biçimleridir renk aşkı. Tuttuğumuz takımı en çok renkleriyle birlikte severiz. Başka zaman ve mekânda yan yana gelseler hiçbir anlam ifade etmeyecek renkler, taraftarlık bir kere omuza bindi mi bir anda kutsallaşır. Sarıyla laciverdin aşkı, siyahın beyaza uyumu, kırmızının sarı özlemi, bordonun mavi güzelliği, yeşilin huzur veren beyazı, siyahın kırmızıya, sarıya, yeşile tutkusu... En güzel renkler tuttuğumuz takımın renkleridir. Elle tutulur, gözle görülür, duyguyla sevilir en önemli tutamaktır renkler. Boşa değil, öfkeli taraftarın en sevdiği tezahüratlardan biridir "Aşkımız renklere, sizlere değil" sözü. Peki, neye göre belirlenir renkler? Hangi takım hangi rengi neden almıştır? Adına efsaneler yazılan o renkler nasıl olmuştur da yan yana gelmiştir? Mesela derler ki İngiltere`de 19. Yüzyılın sonunda kulüpler ilk kurulurken, renkler aslında toplumsal sınıfları temsil eder. Buna göre her şehrin kırmızı rengi seçen takımı işçi sınıfının, mavi rengi seçen takımı ise burjuvazinin takımıdır. Gençlerbirliği tarihi ise renklerinin gelinciklerden geldiğini yazar, ama bir başka efsaneye göre sadece o renk kumaşlar kaldığı için kırmızı-siyah olmuştur Ankara temsilcisi. Atletico Madrid`in renklerinin mavi-beyazdan kırmızı-beyaza dönüşü ise sadece bir rastlantıdır. Oysa Samsunspor o melun kazanın acısını unutmamak için siyahı kazımıştır rengine... Öyle ya da böyle dünya yüzeyinde binbir renkten binbir takım vardır, hepsi rengine başka bir anlam ve özellik ithaf etmiştir.