Dünyanın farklı ülkelerinin futbola dair anlatacakları hikayeleridir ön planda tutulan ve sonucun belirsizliğidir ilgileri kendisine çeken. Yirmi birinci kez dünyanın kupası tekrar sahibini bulmak için başladı, devam ediyor. ve biz yine yokuz! Gerçi topu topu üç kez katılma hakkı kazandığımızı ve sadece iki kez finallere gidebildiğimizi hatırladığımızda aslında bu çok da tuhaf bir durum değil. Ama yine de 1990’lı yıllarla birlikte başlayan ivme sonrasında 2002 Dünya Kupası’na katılmış olmak ve orada üçüncülük unvanını kazandıktan sonra beklentileri yine yükseltmiştik.
Bir türlü istediklerimizi gerçekleştiremediğimizi ve uluslararası organizasyonlar içerisinde kendimize yer bulamadığımız meselesini her defasında unutuyoruz. Bu durumun kendisi bile aslında konumlanmak istediğimiz yer ile bulunduğumuz mevki arasındaki açıklığın hiç de beklediğimiz kadar birbirine yakın olmadığını bize fazlasıyla gösteriyor. Gerek Avrupa Şampiyonası finallerine gerekse de Dünya Kupası finallerine gidemediğimiz gerçeği orta yerde durmaya devam ediyor. Buna karşın, her yıl Süper Ligimizin ne kadar kaliteli olduğu ile marka değerinin maddi anlamda ne kadar yükseldiği üzerinden kendimizi avutmayı sürdürüyoruz.
Ülke olarak Dünya Kupası’nda yer almadığımız için futbol medyasının organizasyona dönük ilgisi de daha kısıtlı olarak gerçekleşiyor. Aslında bu durum sadece televizyon ve gazeteler açısından değil, bütün ülkenin ekonomisini yakından ilgilendiren bir durum olarak okunabilir. Çünkü, eğer Milli Takımımız Rusya 2018’e katılabilmiş olsaydı, başta televizyon satış kampanyaları olmak üzere pek çok alanda örneğin koltuk, kanepe, çerez, içecek vb. reklam kampanyaları en az bir aydır televizyon ekranlarında yer alıyor olacaklardı.
Ülkemizde Haziran ayları içerisinde en az yangın çıkan yılın 2002 Dünya Kupası’na katıldığımız yıl olduğunu ve Milli Takımımızın üst turlara çıktığı günlerde yıldırım baskılardan tutun da zam yağmuruna kadar pek çok alanda tüm olup bitenlerin farklı yaşandığını hatırlatmalıyım. Bu açıdan futbolun sadece saha içerisini değil, sahanın dışını da yakından etkilediğini ve ekonomik anlamda büyük katkılarda bulunduğu gerçeğini tam on altı yıl önce fazlasıyla yaşamıştık.
Geriye dönük bir değerlendirme yapacak olursam hiç kuşkusuz en unutulmazı 1982 dünya kupası ve oradaki İtalya-Brezilya karşılaşmasıydı. Çok sayıda maç izledim ki aralarında 1986, 1994 ve tabii ki 2014 yıllarındakiler sabaha karşı izlenen karşılaşmalarla birlikte ayrı bir yere sahiplerdi. Özellikle de 2014 yılında bu kez bir gece içerisinde üç karşılaşmayı birden izleme şansını yakaladım.
Belki çok klasik olacak, ancak Brezilya, Arjantin, Almanya, Fransa, İspanya, Portekiz veya İngiltere gibi dünya futbolunun önde gelen ülkelerinden geride kalanların ne yapacağını daha çok merak ediyorum. Futbolun halen kendi içerisinde sonucun belirsizliği üzerindeki etkisinin sürdüğü gerçeğini Dünya Kupaları hepimize göstermeye devam edebiliyor. Umarım bu kez de öyle olur ve keyifli maçlar, güzel gollerle birlikte unutulmaz bir Dünya Kupası izlemeye devam ederiz. Bir aylık bir futbol resitali içerisinde yaşanacak olan gelişmeleri ara ara yorumlamaya ve öne çıkanlar kadar, geride kalanlar üzerinde de yorumlar yapmaya devam ederiz.
Kaynak; Ahmet Talimciler-Endüstriyel Futbol
