Mükemmeli yakalamak…

 

 

Levent Çelikel abimizin fotoğraf sergisini izlediniz mi?
Bu sergiyi ziyaret etmenizi öneririm.
Levent Çelikel yaşadığı önemli sağlık sorunlarına rağmen üretmenin, emek vermenin, yaşama bağlı olmanın önemli mesajlarını vermiştir sergisi ile hepimize.
Onun bu başarısı paylaşılmalıdır.
Paylaşıldıkça, Çelikel yeni motivasyonlar oluşturacaktır gelecek günleri için.
Bu sergisini hazırlar iken duymuş olduğu heyecan nedeniyle bunu çok açık olarak ifade edebiliyorum.
Böylesi bir düşünsel yaklaşım ile Levent abinin sergisini izlemek için gittiğimde sergi salonunun kapalı olduğunu görünce işte ‘gerçeklerimiz’ demekten kendimi alamadım.
Çimenlik Kalesi’ndeki bu sergi salonunun işletiminden kim sorumludur bilmiyorum.
Bir gerçek var ki;  artık bizim “kaderimiz” mi oldu desem;‘hiçbir işimizi layığı ile yapamamak’
Bunu da geçtim, Levent abi gibi son derece fedakârlık yaparak böylesi bir üretimi gerçekleştiren bir kişi için yapılmaması gereken en son şey onun sergisinin kapalı tutulmasıdır.
Sergi salonu kapalı olunca önce bir üzüldüm, sonra ısrar ile kapısında bekledim ve sonrasında görevli bir kişi gelip sergi salonu açtı.
Bu arada sergiyi ziyaret için gelen 2 vatandaş benim gibi bekleme sabrı gösteremeyip geri döndüler.
Olacak şey değil, ama oluyor.

 

Katılımcılık ve Çanakkale
Biz Çanakkaleliler olarak, çok fazla elimizi taşın altına koymayı sevmeyiz.
Lafa geldiğinde de mangalda kül bırakmamacasına konuşuruz.
Eski otogarın devre dışı kalmasına bağlı olarak bu alanın nasıl değerlendirilmesi gerektiği konusunda şimdilik kimse bir şey söylemiyor.
Bizzat Belediye Başkan’ı Ülgür Gökhan’ın çağrısı oldu.
“Öneriler olur ise değerlendiririz” çağrısını her fırsatta dile getirdi.
Kentin çeşitli kesimlerinden, özellik ile örgütlü kesimlerinden bu alan için şimdiye kadar hiçbir öneri gelmedi.
Yarın bu alan için yerel yönetim belirleyeceği bir proje ile düğmeye basar, sonrasında da fırtınalar kopar.
Şöyle olsaydı, böyle olsaydı…
Bu alışkanlıklarımızdan kurtulmamız gerekmektedir.
Katılımcı olmak ve özellik ile bu alanda gerekli koşulların yaratılmış olduğu ortamlarda buna uygun davranmak hepimizin menfaati gereğidir.
Böylece daha güzele, daha kaliteliye, daha fonksiyonel olana, doğru yol almış oluruz.
Şimdi merak ediyorum; acaba hangi sivil toplum örgütü bu alan için derli toplu bir öneri ile kamuoyunun karşısına çıkacak.

 

“Şeffaf Beygir”ciler mutlu
Bu yıl gerçekleştirilen “Şeffaf Beygir Film Festivali” sonrasında “Şeffah Beygir” komite üyesi Saim Yavuz’dan bir elektronik posta aldım.
Anladığım kadarı ile; Yavuz bu seneki şenlik sonrasında mutlu.
Saim Yavuz’un bu mutluluğunu sizler ile paylaşmak istedim.
Bakın neler düşünüyor Saim Yavuz:
Olay Gazetesi’ndeki köşende “Şeffaf Beygir”le ilgili yüreklendirici değinmeni okudum. Sevindim.
Evet, “Şeffaf Beygir” 2012’den itibaren bir başka “kişneyecek”. Özünden hiç taviz vermeden hatta daha da derinleştirerek, niteliğini geliştirerek aheste beste yoluna devam edecek.
“Şeffaf Beygir”in omurgasını “eğlence” oluşturmaktadır. Sinemanın bir sanat olduğunu unutmadan, ama “eğlence” olduğunu da hiç unutmadan, kentliyle buluşturmaya devam edeceğiz.
“Şeffaf Beygir” bugün, sinema sektörünün ve Çanakkale’nin markası olmuştur. Gerek adıyla, gerekse içeriğiyle sinema sektörünün gözdesi olan “Şeffaf Beygir”in üçüncüsünü 11-17 Haziran 2012’de gerçekleştireceğiz.
Bir tepki olarak başlayan ve kısa zamanda organize edilen, bir çok aksayan yanı olan “Şeffaf Beygir”imizin tam adıyla yazarsak; “2012 En Birinci Geleneksel Uluslararası Çanakkale Troia Şeffaf Beygir Film Şenliği”mizin programını önümüzdeki günlerde açıklayacağımızı bildirir, cesaretlendirici destekleriniz için teşekkür ederim”

 

Ben de “Şeffaf Beygir”cilere tekrar başarılar dilerim…