Gençleri Çanakkale’ye küstürmeyin derim…

Her neslin kendine has problemleri, yollarında beisleri var. Ama bakın ben ihtiyaç piramidinin en alt kümesinden sesleniyorum, belki de en tepedeki üçgene, kim bilir. Lütfen duyun bu sesi…

Ben derim. Katılacaklar olur, olmaz.
Bu şehir büyür ama emekle büyür.
Ne zaman ki sivil toplum kuruluşları ‘sivil’den ‘toplum’a geçer;
Ne zaman ki siyaset, asli görevini hatırlar.
Ne zaman ki Çanakkale, gençleri küstürmez.
İşte bu şehir ve biz o zaman büyür, genişleriz.

Her dönem sayısız genç, Çanakkale’yi terk etmek zorunda kalıyor. Okumuş, evrensel, dinamik ve üretken bu gençleri neden kaybediyoruz?
Temelinde çok bariz bir sorun yatıyor aslında: İşsizlik.

İş bulamıyorlar.

Gençler, Çanakkale’yi haritaya ok atarak seçmiyorlar ya. Şahane bir yer burası. Burada barınmak, büyükşehirde kaybedeceğin zamanı telafi etmek, evden çıkar çıkmaz denizi solumak, kültürü, tarihi ve daha nicesi… Çanakkale’de yaşamak cezbedici bir fikir.

Ama iş yok.

Piramidin en altında olmanın bir faydası; yukarıyı iyice bir gözlemleyebilmek. Gözlemliyorum ve dile getiriyorum: Bu şehirde kalifiye gençler için istihdam alanları açılması gerekiyor, hem de hemen. Burada görev, yukarıya, izlediklerimize düşüyor. Lütfen bu derinden gelen çığlığını duyun onların, emin olun gençler elinden geleni yapıyor, siz de onlara bir el olun.

• 30 yaş altındaki;
  Harita mühendisleri, mağazada,
  Teknik ressamlar, kafede,
  Öğretmenler, resepsiyonda,
  Hemşireler, tuhafiyecide çalışıyor.

Sadece Çanakkale’de yaşamak uğruna. İşi küçümsemiyor onlar, hak arayamayacak kadar yorgunlar yalnızca.

Yakında Çanakkale yorulur da üretmeye mecali kalmaz ise neden diye sormayın.

*Piramit metaforu için ufak bir bilgi: Gençler; eğer ola ki aileden bir varlığa sahip değilse, temel fizyolojik ve güvenlik ihtiyaçlarını karşılamak için yaşamak zorunda kalıyor. Ancak ve ancak bu şartlar sağlanabilirse, 'sevgi' ve 'kendini gerçekleştirme' eylemlerinden bahsedebiliriz. Detaylı bilgi için 'Maslow'un İhtiyaçlar Hiyerarşisi' araştırması şart.