Mars ve Europa gibi diğer gezegenlerde yaşam olabileceği fikri son yıllarda daha da güçlendi. Bilim insanları Dünya'daki yaşamın hidrotermal bacalar, Antarktika buzulları, alkali göller ve hatta nükleer reaktörler gibi ekstrem ortamlarda hayatta kaldığını keşfettiler.
Bu keşiflere paralel olarak gökbilimciler uzayda yaşamın kimyasal yapı taşlarını buldular. Meteoritlerde amino asitler, yıldızlararası ortamda (ISM) organik kimyasallar ve moleküler bulutlarda polisiklik aromatik hidrokarbonlar (PAH'lar) bulunmuştur.
Uzayda ekstrem organizmaların ve yaşam bileşenlerinin keşfi, yaşam keşfinin kapsamını genişletme ihtiyacına işaret ediyor. Moleküler bulutlar böyle bir hedef olabilir mi?
Moleküler bulutlar, yıldızların oluştuğu devasa gaz ve toz bulutlarıdır. Esas olarak moleküler hidrojen içerdikleri için moleküler bulutlar olarak adlandırılırlar, ancak çeşitli bileşikler de içerebilirler. Bulutlar ipliksi yapıdadır, ancak daha yoğun kümeler oluşturabilir ve yıldızlara dönüşebilir.
Bu zayıf ortamlarda yaşam var olabilir mi? Bir araştırmacı bu sorunun keşfedilmeye değer olduğuna inanıyor. Çinli araştırmacı Lei Feng, 'Moleküler bulutlarda olası metanojenez ve asetat oluşumu' başlıklı makalesinde, yaşamın uzayda metanojenez ve asetat oluşumuyla başladığı fikrini inceliyor. Feng'e göre bunlar Dünya'daki yaşamın öncülleri olabilir. Makaleye arXiv ön baskı sunucusundan ulaşılabilir.
Feng şöyle yazıyor: "Eğer metanojenik organizmalar güneş bulutsusundan önce var olduysa, bunlar Dünya'daki yaşamın ataları olabilir.
Profesör Feng'in araştırması panspermia fikrine dayanıyor. Panspermi, yaşamın evrenin her yerinde var olduğu ve asteroitler, kuyruklu yıldızlar ve hatta kozmik toz ve asteroitler tarafından yayıldığı fikridir. Dünya'daki yaşamın tarihi, panspermia teorisinin bir rol oynamış olabileceğini düşündürmektedir, ancak bu kesin değildir. Bilim insanları uzayda yaşamın yapı taşlarını bulmaya başlayana kadar bu fikir tamamen spekülatifti.
Moleküler bulutlardaki yaşamla ilgili temel soru sıcaklıkla ilgilidir. Sıcaklıklar 10 Kelvin (eksi 263 santigrat derece) kadar yüksek olabilir. Bu, Dünya'daki aşırı çevresel organizmalar için bile son derece düşük bir sıcaklıktır. Katı bir yüzeyin olmaması da yaşamı dışlamak için yeterli olmayabilir.
Anladığımız kadarıyla yaşamın temel unsurlarından biri, hücrelerin metabolik faaliyetlerini sürdürebilmek için suya ihtiyaç duymalarıdır. Su olmadan hücre zarlarının yapısı olmaz ve içeridekini içeride, dışarıdakini dışarıda tutamaz. Ancak vücut sıvıları su olmak zorunda değildir. Hidrojen de olabilir. Metan olabilir. Metan olabilir.
Moleküler hidrojen, moleküler bulutun tipik sıcaklığı olan 13.99 K ile 20.27 K arasında sıvı halde kalır. Moleküler bulutlardaki yaşamın hücre benzeri bir zar yapısına sahip olduğunu ve moleküler hidrojenin (moleküler bulutların ana bileşeni) bunun içinde yoğunlaştığını varsayarsak, hidrojenin basıncı da artar ve hidrojen moleküler bulutlardaki yaşamda sıvı halde kalabilir."
Profesör Feng, moleküler bulut yaşamındaki (MCL) sıvı hidrojenin, karasal yaşamdaki su ile aynı rolü oynayabileceğini açıklıyor. “Sıvı hidrojen durumu, Dünya'daki hücrelerin su ortamına benzer şekilde biyokimyasal reaksiyonlar için ideal bir yerdir.
Yaşam aynı zamanda enerji gerektirir ve Dünya'daki yaşam neredeyse tamamen güneş ışığına bağımlıdır. Moleküler bulutlar soğuk ve karanlık yerlerdir". Prof Feng'in MCL'si bu şekilde enerji elde ediyor.
Moleküler bulut yaşam formları yeterli enerjiyi nasıl elde ediyor Yazar daha önce moleküler hidrojenin iyonizasyonuyla çalışan kozmik ışın güdümlü biyoenerjiyi önermişti. Başka olasılıklar da olabilir.
Yaşam ve üreme enerji dönüşümü gerektirir. Dünya'daki yaşam solunuma dayanır. Solunum aerobik ya da anaerobik olabilir ve oksijen ile diğer elektron alıcılarını kullanır. Metanojenik bakteriler, hipoksik (düşük oksijen) koşullar altında bir yan ürün olarak metan üreten dünyadaki ilk organizmalardır. Bu süreç, yaşamın sürdürülmesi için gerekli olan serbest enerjiyi üretir. Bilim insanları metanojenik organizmaların Satürn'ün uydusu Titan'da hayatta kalıp kalamayacağını merak ediyor. Metanojenik organizmalar moleküler bulutta hayatta kalabilir mi?
'Metanojenik organizmalar Titan'da hayatta kalabiliyorsa, moleküler bulutta da hayatta kalabilirler mi? Burada bu olasılığı tartışıyor ve moleküler bulutlardaki metanojenik organizmaların serbest enerji salınımını hesaplıyoruz,' diye yazıyor Feng.
Feng'e göre, moleküler bulutlardaki metanojenez yaşamı sürdürmeye yetecek kadar serbest enerji üretebilir. "Hesaplamalar karbon monoksit, karbon dioksit ve asetilenin moleküler hidrojenle reaksiyonunun moleküler bulutlarda yaşamı sürdürmeye yetecek kadar Gibbs serbest enerjisi açığa çıkardığını gösteriyor.
Yazarlara göre, bu tür faaliyetler biyo-imzalar bile üretebilir. Karbon bileşiklerinin biyolojik faaliyetler tarafından tüketilmesi organik moleküllerin dağılımını etkiler. Bu da moleküler bulut yaşam formlarının imzası olabilir" diye yazıyor.
Feng'in hipotezine göre, yaşam moleküler bulutlarda başlayıp Dünya'ya ve başka yerlere yayılmış olabilir. Ona göre metanojenik ve asetojenik organizmalar, Dünya'nın son evrensel ortak atası olan LUCA'nın (bakteri, arke ve ökaryotlar) ataları olabilir.
Fikirleri aceleyle bir kenara atmak asla iyi bir fikir değildir. Yaşam, evren ve her şey hakkında bilmediğimiz pek çok şey var. Feng'in fikrini görmezden gelebilir miyiz? Ne yazık ki diğer araştırmacılar Feng'in araştırmasına katılmadı. Bu, bir şeylerin yanlış gittiğinin işareti olabilir. Bazı tek yazarlı makaleler bilime önemli katkılarda bulunmuştur. Ancak bu durum giderek daha nadir hale geliyor.
Dr. Feng'in hipotezi ezber bozan ilginç bir fikir. Ezber bozan fikirler her zaman doğrudan yeni kavrayışlara yol açmaz, ancak yeni düşünmeyi teşvik edebilirler. Ancak Dr. Feng'in araştırması çeşitli engellerle karşı karşıya. Moleküler bulutlar sadece 100 milyon yıl dayanır. Bu yeterli mi? Ayrıca, LUCA hala sadece varsayımsal bir organizma.
Derleyen: Damla Yeltekin
Kaynak: https://arxiv.org/?fbclid=IwAR31NNUOqy2glLdPPmSEfx5a2n4XNOfoVJKzls7orf8TLiibgO6o5-sryZc
