Anlatılan fıkralar Çan'da yeniden canlandı

Nasreddin Hoca'nın adına anlatılan hikayelerin etrafında gelişmiş olan efsanevi kişiliği kendisinin yaşamış olduğu yüzyıl içinde yayıldı ve günümüze kadar geldi. Günümüzde Çan sokaklarında aniden at sırtında ters bir şekilde esnafla sohbet edip, fıkralar anlatan, çocuklara parklarda ve kaldırımlar da hediyeler dağıtan ve insanların yüzünde gülümseme bırakarak yoluna devam eden Nasreddin Hoca, soluğu diğer şehirlere devam etmek için orman yollarında aldı.

Çanlılara unutulmaz bir an yaşattı

Nasreddin Hoca bölgenin göllerini sordu insanlara, göle maya çalmak için, yer tarifi aldı ve yoluna devam etti. Yaşanılan her fıkrayı yaşattı Çan halkına ve çocuklara. Daha önce de çocuk tiyatroları, ressamlık ve yetişkin tiyatroları ile tanıdığımız Morris Sanat Kurucusu ve Tiyatro Eğitmeni Abdurrahman Tutar ve Ra Tattoo Stüdyo Kurucusu; Dövme Sanatçı ve Ressam Rabia Yumuşak'ın ortak projesinde, Bizim At Çiftliğinin atları ve çocuklara hediye dağıtımında katkıda bulunan Kaptan Kişisel Gelişim Merkezi'nde yer aldı. Nasreddin hoca çocukların yanından ayrılırken, çok yakında arkadaşlarıyla geri döneceğinin konuşmasını yaparak oradan uzaklaştı.

Eşeğe ters binme şakası

Nasreddin Hoca'nın en çok bilinen fıkralarından biri olan eşeğe ters binme; "Bir gün Hoca, eşeğine binerek, arkasına takılan bir kısım insanlarla birlikte, camiden eve dönerken birdenbire durur, hayvandan iner ve yüzü insanlara dönük olarak eşeğe ters biner, yani semere ters oturur. Bunu görenler yaptığı hareketin nedenini sorarlar. Hoca şöyle der: Düşündüm taşındım, eşeğime böyle binmeye karar verdim çünkü saygısızlığı hiç sevmem. Siz önüme düşseniz, arkanızı bana dönmüş olacaksınız; usulsüzlük saygısızlık olur. Ben önde gitsem, size arkamı çevirmiş olacağım ki bu da doğru değildir. Böyle ters bindiğim zaman ise hem ben önünüzden giderim, siz de ardımdan gelmiş olursunuz; hem de karşı karşıya bulunuruz! Çan'a Bizim At Çiftliğinin Atıyla gelen Nasreddin Hocamız da aynı sebepten dolayı Ata ters bindi ve sokaklarda ki güler yüzlerle öyle buluştu. Arkasında yürüyen kalabalıkla yüz yüze gelerek mutluluk dağıttı"
(Gökhan Özkurnaz)