Bahaettin Karakoç, 5 Mart 1930’da Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesine bağlı Ekinözü kasabasında doğdu. İlköğrenimini köyünde tamamladı. Adana Düziçi Köy Enstitüsü’nde okudu. Hasanoğlan Köy Enstitüsü’nden mezun oldu. Kahramanmaraş’taki sağlık kuruluşlarında sağlık memuru olarak çalıştı. Son görev yeri Kahramanmaraş Verem Savaş Dispanseri idi. Buradan 1982 yılında emekli oldu. Çeşitli gazete ve dergilerde yazdı. Kahramanmaraş’ta 1986-1987 yıllarında Dolunay dergisini çıkardı. Her yıl düzenlenen Dolunay Şiir Şölenlerini başlattı. Çok sayıda ödül almaya hak kazandı. 1986’da Türkiye Yazarlar Birliği tarafından yılın şairi seçildi. 1989 yılında Kültür Bakanlığı tarafından Türkiye’yi temsilen “Strugua Uluslararası Şiir Akşamları Festivali”ne katıldı ve burada bir tebliğ sundu. 1991 yılında Diyanet Vakfı’nca düzenlenen “Münacaat Yarışması”nda “Beyaz Dilekçe” isimli şiiriyle birincilik kazandı. Bahattin Karakoç’un birçok şiiri değişik formlarda bestelenmiştir. Şair ve yazar Bahattin Karakoç rahatsızlığı nedeniyle kaldırıldığı Kahramanmaraş’taki bir hastanede 16 Ekim 2018’de 88 yaşında hayatını kaybetti.
Bahaettin Karakoç, şiirde biçimi bir enstrümana benzetir, bunu da sesin belirleyeceğine özellikle vurgu yapar: “Yarar yönünden ister meyve versin, ister gölge, ister yaş olsun ister kuru, ister bir tenhada dikili dursun, ister bir eşya olarak evimizin bir yerinde otursun, ağaç hep aynı ağaçtır, muhakkak bir yerde ihtiyacımızı karşılar.” Önceleri halk şiirine daha yakın olan ölçülü uyaklı şiir anlayışını son dönemlerinde modern tarzla buluşturup kendine has yeni bir şiir tarzı ortaya koydu. Modern şiir biçimine doğru izlediği çizgide mistisizmden güncel sorunlara kadar uzanan konularını, halk şiirinden kaynaklanan duyarlık ile keskinleşen ve derinleşen özünü koruyarak çağdaş bir dinamizme ulaştırdı. Birebir yaşadıklarını yazan, yazarken de yeniden yaşayan Karakoç; gölgesi, çiçeği, meyvesi ve kendine özgü bir aroması olan şairlerdendir.
Bahaettin Karakoç’un ilk şiiri, Behçet Kemal Çağlar’ın yönettiği Yurt gazetesinde (1942) çıkmıştı. 1960’lara kadar yazıp çeşitli dergilerde yayınlattığı şiirlerinin hiçbirini kitaplarına almadı. Esas sanat dönemi 1973’de yayınlanan Seyran kitabıyla başlar ve üslûbu netleşir. Şiirleri başladığı yıllarda Köy Postası (1949), Genç Kalemler (1950), Orkun, Tohum, Ozan (1959) gibi dergilerde yayımlandı. Sonraki yıllarda Varlık Yıllığı (1963), Büyük Türkiye, Hareket, Adımlar, Elif, Zeren, Töre, Hisar, Türk Edebiyatı, Doğuş, Nilüfer, Milli Kültür, Elbistan’ın Sesi, Yeni Elbistan, Kent Huduteli, Ortadoğu, Sabah, İstiklal ve Bayrak gibi çok sayıda dergi ve gazetede yer aldı.
Bahaettin Karakoç’un aldığı ödüller şunlardır:
